«Η Πατρίδα των Κούρων»

Τα αρχαία χρόνια, ειδικά την περίοδο που αναφέρουμε ως «Αρχαϊκή Εποχή» (8ος αι π.Χ. - 480 π.Χ.) η γλυπτική τέχνη γνώρισε μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές της. Γλύπτες εξαιρετικοί που γνώριζαν την τέχνη του μάρμαρου, δημιούργησαν αγάλματα με ανθρώπινη μορφή, τόσο αντρική (κυρίως) όσο και θηλυκή, που σκοπό είχαν να γίνουν είτε δώρα αφιερωμένα για τους ναούς της εποχής είτε μνημεία τάφων που θα κρατούσαν για πάντα τη μνήμη όσων έφυγαν από τη ζωή, κυρίως σε κάποια μάχη. Τα αγάλματα αυτά ονομάζονταν «Κούροι» για τους άνδρες και «Κόρες» για τις γυναίκες. Τα ομορφότερα από τα αγάλματα των Κούρων της εποχής αυτής δημιουργήθηκαν στον τόπο μας. Κούροι διαφόρων μεγεθών, πάντα κοντά στα ανθρώπινα δεδομένα, που διατηρήθηκαν μέσα από τους αιώνες με όλους τους τρόπους για να δίνουν και σήμερα τη λάμψη τους σε όσους τους επισκέπτονται στο σπίτι τους, στο Μουσείο. Οι γλύπτες, ζούσαν συνήθως με τις οικογένειες όσων χάθηκαν και δημιουργούσαν εκεί στην αυλή τους το άγαλμα του Κούρου μέχρι να ολοκληρωθεί. Έτσι, η μνήμη του νέου, όπως αυτή του Κούρου Αριστόδικου που θεωρείται ο πιο ιδιαίτερος Κούρος που κατασκευάστηκε ποτέ, θα έμενε για πάντα ζωντανή.